Siatkówczak

Opublikowany dnia: 2020-02-04
Przeczytano: 471
Autor: Barbarella
Opublikowany w kategorii: Rak

Siatkówczak jest najczęściej występującym nowotworem wewnątrzgałkowy u dzieci,

który zajmuje zaraz po czerniaku naczyniówki drugie miejsce w tej grupie nowotworów.

Ma on charakter złośliwy oraz pojawia się na skutek mutacji genu, dlatego ma pierwotny przebieg. Natomiast nieleczony powoduje przerzuty, a w konsekwencji nawet śmierć dziecka.

Siatkówczaka charakteryzuje odblask widoczny na oku, jak również zez. Dzięki współczesnej medycynie możliwe jest wyleczenie dziecka, a także zachowanie poprawnej widoczności oka.

Siatkówczak może mieć postać dziedziczną (mutacje genów rozwijają się w plemniku bądź komórce jajowej przed zapłodnieniem) lub niedziedziczną (komórki znajdują się w siatkówce, a nie w komórkach rozrodczych).

Pierwsze objawy tego nowotworu złośliwego pojawiają się zazwyczaj w

1. roku życia dziecka.

Natomiast, gdy mamy do czynienia z postacią niedziedziczoną, symptomy mogą pojawić się nawet do 5. roku życia.

Ważnym objawem siatkówczaka jest leukokoria polegająca na pojawieniu się białego refleksu na źrenicy, który widoczny jest m.in. na zdjęciach wykonanych przy użyciu lampy błyskowej czy przy konkretnym ustawieniu lampy w czasie badania okulistycznego.

Kolejną oznaką choroby jest zez, który może sugerować, że nowotwór zaatakował plamkę. Pozostałymi, ale rzadziej pojawiającymi się symptomami są: różne zabarwienie tęczówki w obu oczach, jaskra, wylew ropy lub krwi do komory oka, jednostronne poszerzenie źrenicy oraz występowanie białych komórek rakowych w komorze przedniej oka.

Występowanie zeza u dziecka zawsze wskazuje na jakąś chorobę oka, dlatego nie należy go bagatelizować! Może on być spowodowany nawet chorobami nerwu wzrokowego bądź siatkówki.

Właściwie nie ma jednej konkretnej metody, którą leczy się siatkówczaka, istnieje jednak pewien podział na leczenie ogólne i miejscowe.

Siatkówczaka leczy się głównie chemioterapią, która ma na celu zmniejszenie raka i jego przerzutów oraz umożliwia leczenie miejscowe (naświetlanie pierwiastkami radioaktywnymi, krioterapia, fotokoagulacja ksenonowa, a także laserowa).